Miłośnikom zwierząt nie trzeba tłumaczyć, że kontakt z pupilem wpływa kojąco na zszargane nerwy, łagodzi stres
i poprawia nastrój. Kot, pies świnka morska czy chomik potrafią zadziałać jak najlepszy lek na uspokojenie.
Okazuje się, że przyrządem leczniczym może być nie tylko taśma, piłka czy ciężarek. Równie dobrze, jako pomocnicy podczas ćwiczeń wykorzystywane są psy, koty i konie. Dogoterapia, hipoterapia a coraz częściej i felinoterapia są pojęciami krążącymi wśród pacjentów na oddziałach dziecięcych, tych w szpitalach psychiatrycznych, na oddziałach geriatrycznych a często też w domach opieki dla seniorów, poradniach dla dzieci autystycznych czy oddziałach odwykowych. Okazuje się, że naturalne walory zwierząt takie jak przyjemna w dotyku sierść, ciepłota ciała, zapach czy charakterystyczny dźwięk wydawany przez mruczącego kota są znakomitymi motywatorami do wykonania ciężkiego ćwiczenia, czy zadania. Zooterapia stała się jedną z metod fizjoterapii, wspomagającą i dopełniającą ćwiczenia ruchowe, jest to też jedna z wielu metod psychoterapii i walki ze stresem, strachem i samotnością.
Najbardziej znana i rozpowszechniona głównie wśród dziecięcych pacjentów z zaburzeniami układu ruchu jest hipoterapia. Koń jako narzędzie rehabilitacji świetnie pomaga przy ćwiczeniach postawy ciała i równowagi. Sztandarowym zadaniem hipoterapii jest przekazywanie wzorca chodu. Ćwiczenia podczas przejażdżki na końskim grzbiecie dają możliwość przekazana wzorca naprzemiennego chodu, ćwiczą stabilizację tułowia, doskonalą równowagę i orientację w przestrzeni.
Nie ma większej motywacji do wykonania ćwiczenia niż możliwość pogłaskania zwierzaka, czy podarowania mu smakołyka, dlatego też w szpitalnych oddziałach rehabilitacji dziecięcej na stałe zagościli psi terapeuci. Dogoterapia jest metodą „sprytną” przemycającą różnorakie ćwiczenia pod pozorem zabawy z psem. Dogoterapia może mieć charakter terapeutyczny, edukacyjny lub rekreacyjny – niektóre z przedszkoli nie tylko integracyjnych mają w swojej ofercie edukacyjne zajęcia z psim nauczycielem.
Psy i konie biorące udział w terapii podlegają szkoleniom i są starannie wyselekcjonowane, inaczej rzecz się ma
z kotami. Koty jak to koty szkoleniu nie poddają się a w metodzie zwanej felinoterapia czyli leczeniu kotem;) wykorzystuje się ich naturalną chęć bycia głaskanym i dotykanym przez człowieka. Koci terapeuci sprawdzają się
w pracy z osobami starszymi głównie w domach opieki i na oddziałach geriatrycznych. Koty ze względu na wyższą
od człowieka temperaturę ciała działają jak termofor, ogrzewając głaskane dłonie, swoim mruczeniem potrafią wprowadzić w stan przyjemnego relaksu i uspokojenia co dla osób starszych jest cenioną zaletą kontaktu z tym zwierzakiem. Jak podają badania dzieci z autyzmem często wycofane i nieufne podejmują lepszą współpracę
ze spokojnym i wyniosłym kotem, niż wesołym i rozbrykanym psim terapeuta, dlatego choć felinoterapia jest
w Polsce metodą stosunkowo nową (2004 r.) ma już wielu zwolenników.
Chociaż zdawało by się metody i pomocnicy niekonwencjonalni przy leczeniu i rehabilitacji to okazuje się, że pies, kot, koń czy nawet delfin mogą być lekiem na zniechęcenie do ćwiczeń i wspaniałą motywacją do ich podjęcia. A ile przy takiej współpracy śmiechu zabawy i radości;)
