W jednym z naszych ostatnich artykułów proponowaliśmy aktywności sportowe dla seniorów (sprawdź trening seniora). Dziś dzielimy się z Państwem wynikami badań przeprowadzonych na Uniwersytecie Standford i opublikowanych na łamach Archives of Internal Medicine, które potwierdzają, że aktywność fizyczna osób starszych wydłuża ich życie i poprawia jego jakość.
Badaniu poddano około 500 osobową grupę w wieku po pięćdziesiątce i starszych. W wyniku zmian społecznych i rozwoju medycyny żyjemy coraz dłużej, a wraz z wydłużeniem życia konieczne staje się skupienie na poprawie jego jakości i funkcjonalności przede wszystkim właśnie wśród reprezentantów tej grupy wiekowej.
Uczestnicy badania dzielili się na dwie grupy – osoby regularnie biegające i osoby zdrowe, ale mało aktywne fizycznie. W ciągu trwania badania uczestnicy proszeni byli corocznie o udzielanie odpowiedzi na pytania dotyczące ich zdolności do wykonywania codziennych czynności, takich jak chodzenie, ubieranie się i pielęgnacja, wstawanie z krzesła, czy chwytanie przedmiotów. Odpowiedzi były oczywiste. Grupa osób aktywnych fizycznie była cały czas równie sprawna, aczkolwiek w ciągu 19 lat trwania badania długość treningów skróciła z 4 godzin tygodniowo do około półtorej. Niepełnosprawność osób nieaktywnych zwiększała się wraz z wiekiem. Korzystając z narodowego rejestru zgonów badacze stwierdzili, że po niespełna 20 latach 15% osób aktywnych zmarło. Grupa osób prowadzących siedzący tryb życia zmniejszyła się w tym samym czasie aż o 1/3.
Korzyści dla zdrowia płynące z aktywności fizycznej przerosły oczekiwania. Utrzymanie właściwej masy ciała, zmniejszenie zgonów z powodu chorób sercowo-naczyniowych, raka, chorób układu nerwowego, zakażeń i innych czynników to tylko początek listy korzyści. Co ciekawe, biegacze rzadziej też borykali się z chorobami zwyrodnionymi stawów. Było to o tyle zaskakujące, że podczas wstępnych analiz i przygotowań do badania poważnie zastanawiano się nad wpływem dynamicznych ćwiczeń na układ kostny seniorów. Obawiano się przeciążeń i urazów kości. Jak się okazało – niepotrzebnie, bo – jak stwierdzili badacze – organizm przyzwyczajony do aktywności fizycznej jest znacznie mniej narażony na tego typu schorzenia.
Podsumowując badanie stwierdzono, że niepełnosprawność dotknęła grupy aktywnej o około 16 lat później aniżeli przedstawicieli grupy nieaktywnej.
U osób około pięćdziesiątego roku życia i starszych, regularne ćwiczenia fizyczne zmniejszają prawdopodobieństwo niepełnosprawności w późniejszym życiu, poprawiają stan zdrowia, jakość życia i samopoczucie. Zwiększają wydolność układu krążenia, wydolność tlenową i gęstość kości, poprawiają funkcjonowanie umysłu oraz zmniejszają stany zapalne. Wszystko to przekłada się na poprawę długości i jakości życia, a przy okazji zmniejsza wydatki na ochronę zdrowia związane z niepełnosprawnością i leczeniem chorób przewlekłych.
Autorem tekstu jest fizjoterapeuta Paweł Jasiński. Absolwent Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Obecnie student 1 roku studiów magisterskich na kierunku Zdrowie Publiczne. Od lat związany z Akademickim Związkiem Sportowym. Na co dzień pracuje z pacjentami ze schorzeniami kardiologicznymi, ortopedycznymi, sportowcami, pacjentami w starszym wieku i zajmuje się ergonomią pracy.
*za: https://med.stanford.edu/news/all-news/2008/08/running-slows-the-aging-clock-stanford-researchers-find.html
