Kanał nadgarstka jest to rejon anatomiczny kończyny górnej zlokalizowany powyżej wewnętrznej części dłoni. Trzy z jego ścian tworzą kości nadgarstka, natomiast czwartą ścianę tworzy więzadło. W kanale nadgarstka biegnie jeden z głównych nerwów unerwiających kończynę górną – nerw pośrodkowy.
Brzuśce głównych mięśni poruszających ręką leżą na przedramieniu. Siły z tych mięśni przekazywane są do ręki za pomocą długich ścięgien – czyli struktur łączących mięsień z kością. Osiem z nich przechodzi przez cieśń nadgarstka otaczając nerw pośrodkowy.
Jeśli jedno z tych dziewięciu elementów jest w stanie zapalnym wywiera nacisk na wszystkie pozostałe struktury. W rezultacie może dojść do zaostrzającego się stanu zapalnego struktur całego obszaru cieśni.
Podstawowym problemem pacjentów z zespołem ciaśni kanału nadgarstka – czyli po prostu problemem, bólowym, zapalnym, zwyrodnieniowym czy też uszkodzeniem – przenoszenie się tych dolegliwości na biegnący w kanale nadgarstka nerw pośrodkowy. Objawami początkowymi zespołu cieśni nadgarstka jest ból oraz drętwienie ręki szczególnie nocą oraz przy podnoszeniu ręki do góry. Na ogół objawy te są wynikiem długotrwałego napięcia mięśniowego, co powoduje ograniczony przepływ krwi. Zmniejsza to wymianę tkankową a zalegające metabolity tworzą obrzęk w tym obszarze. W konsekwencji ograniczona jest ruchomość w stawach dłoni. Przyczyn długotrwałego napięcia mięśniowego należy szukać w ciągłym, jednostajnym wykonywaniu powtarzających się ruchów bądź może wystąpić ona na podłożu emocjonalnym –np. w wyniku chronicznego stresu.
Badaniem różnicującym zespół cieśni kanału nadgarstka od innych jednostek chorobowych tego rejonu ciała jest elektromiografia. Pozwala ona ustalić możliwości przewodzenia przez nerw pośrodkowy impulsów elektrycznych. Złe przewodzenie objawia się bólem, mrowieniem ręki, osłabieniem mięśni – zwłaszcza zginacza i przeciwstawiacza kciuka. W wielu przypadkach mięśnie te ulegają atrofii.
Leczenie przeciwzapalne bywa pomocne, ale często nie jest wystarczające ze względu na nieskuteczne przekazywanie leków przeciwzapalnych w okolice ścięgien w związku z ich słabym unaczynieniem. Działanie chirurgiczne jest skuteczne gdyż zwiększa ono przestrzeń w obrębie cieśni. Uważa się jednak, że stosowane powinno być tylko do najcięższych przypadków na rzecz innych form leczenia np. masażu. Bardzo dobre efekty zarówno w stanach początkowych jak i zaawansowanych dają zabiegi z zakresu terapii manualnej oraz neuromobilizacje.
Cierpisz na zespół cieśni kanału nadgarstka? Szukasz skutecznej pomocy? Nie czekaj i już dziś skorzystaj z doświadczenia naszych fizjoterapeutów.
LUB tel: +48 544 44 00 00, +48 604 999 555
