Zespół trzaskającego biodra, inaczej biodro tancerza to choroba, w której dochodzi do przeskakiwania tkanek miękkich w okolicy bioder. Z początku przeskakiwanie nie powoduje bólu, jednak po dłuższym czasie pojawia się on. Schorzenia można podzielić na dwa typy: zewnętrzne i wewnętrzne w zależności od miejsca przeskakiwania. Przeskakiwaniu towarzyszy charakterystyczny trzask podczas wykonywania ruchu, zginania i prostowania stawu biodrowego.

• niebolesne trzaski, przeskakiwanie lub chrobotanie w stawie biodrowym
• ból w obrębie stawu biodrowego, zwykle po wysiłku fizycznym
• utrudnione poruszanie się

Dokładne przyczyny trzaskającego biodra nie są poznane. Jako główny czynnik uważa się nierównowagę mięśni poruszających stawem biodrowym czego źródłem może być różnica długości kończyn dolnych lub asymetria w ich obciążaniu. Kolejne czynniki to przebyte urazy, wady anatomiczne i wady postawy.

Leczenie trzaskającego biodra zaczyna się od ćwiczeń rozciągających i indywidualnie dobranego programu fizjoterapii. Rehabilitacja ma na celu przywrócenie ruchomości w stawach i poprawić postawę ciała, a także zmniejszyć napięcie tkanek miękkich. Dodatkowo stosuje się zabiegi fizykalne: laser, pole magnetyczne, ultradźwięki i inne. W zależności od stanu schorzenia podaje się środki przeciwzapalne lub ostrzyknięcia sterydowe. Jeśli fizjoterapia nie jest skuteczna wskazane może okazać się leczenie operacyjne.

• ból w okolicy lędźwiowej
• ból w pośladku
• ból promieniujący do kończyny dolnej
• ograniczenie rotacji wewnętrznej w stawie biodrowym
• ból w trakcie chodzenia, zwłaszcza po schodach, przy pochylaniu się
• ból narastający przy dłuższym siedzeniu

Aby dokładnie stwierdzić schorzenie należy zwrócić się do lekarza. Musi on wykluczyć inne schorzenia w okolicy odcinka lędźwiowego. Wykonuje się badanie palpacyjne, testy siły mięśniowe, przewodnictwa nerwowego i zakresów ruchomości. Dodatkowo wykonuje się USG tkanek miękkich, rezonans magnetyczny oraz test rotacji wewnętrznej stawu biodrowego. Leczenie polega głównie na uśmierzaniu bólu poprzez niwelowanie nacisku na nerw kulszowy i zmniejszenie stanu zapalnego. W tym celu stosuje się leki przeciwzapalne, iniekcje sterydowe lub zabiegi fizykoterapii. Dodatkowo stosuje się kompleksowe leczenie na wyeliminowanie bolesności. Rehabilitacja polega na rozluźnianiu mięśniowo-powięziowym, terapii punktów spustowych, mobilizacji mięśni i ćwiczeniach rozciągających. Fizjoterapeuta dobierze rodzaj rehabilitacji indywidualnie, w zależności od stanu pacjenta.