Kontynuując temat związany z problemem dyskopatii, warto zacząć do przybliżenia kilku podstawowych definicji jednych bardziej medycznych innych mniej, używanych często zarówno wśród pacjentów jak i lekarzy, i fizjoterapeutów podczas rozmów dotyczących dyskopatii.
Część pierwsze tekstu o dyskopatii – tutaj.
Dyskopatia jest jedną z najczęstszych przyczyn bólu kręgosłupa.
Najczęściej dotyka osoby w wieku od 30 do 50 roku życia. Ze względu na fakt, iż prawie każdy kiedyś odczuwał ból w kręgosłupie, początki choroby bywają przez pacjentów ignorowane, co znacznie przyśpiesza jej niekontrolowany rozwój.
Tak jak w większości jednostek chorobowych, bardzo istotne jest jednak odpowiednio wczesne wykrycie problemów degeneracyjnych krążka międzykręgowego oraz wcześnie podjęte działania rehabilitacyjne, pozwalające zmniejszyć lub całkowicie wyeliminować wystąpienie następnych ataków bólu. Jeżeli jednak proces diagnozy i wizyta u specjalisty przeciągną się w czasie, niegroźny ból kręgosłupa może przerodzić się przewlekłą chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa.
W zależności od stopnia rozerwania pierścienia włóknistego oraz ilości substancji galaretowatej wydostającej się do kanału kręgowego, zostały wyróżnione trzy etapy chorobowe uwidaczniane podczas badań obrazowych. Są to:
a) wypuklina krążka międzykręgowego
b) przepuklina krążka międzykręgowego
c) sekwestracja krążka międzykręgowego
Dyskopatia diagnozowana jest na podstawie badań obrazowych uwidaczniających zmiany w budowie krążków międzykręgowych. Najpowszechniejszym i najczęściej stosowanym badaniem jest wykonanie zdjęcia RTG w projekcji przednio tylnej i bocznej, w celu bardziej szczegółowej diagnozy i lokalizacji zmian, przepukliny uwidaczniane są
na obrazach z tomografii komputerowej oraz rezonansu magnetycznego.
Metody leczenia dyskopatii dzielone są na dwa rodzaje: zachowawcze oraz operacyjne.
Do metod zachowawczych zaliczana jest farmakoterapia, fizykoterapia, terapia manualna oraz kinezyterapia.
Drugim sposobem leczenia dyskopatii jest leczenie operacyjne. Najpoważniejszym kryterium zakwalifikowania pacjenta z dyskopatią do leczenia operacyjnego jest powstanie u niego znacznych deficytów neurologicznych
(np. opadająca stopa uniemożliwiająca prawidłowy chód).
Fizjoterapeutyczna metoda pracy, stworzona przez fizjoterapeutę Robina McKenziego, adresowana jest głównie do pacjentów z bólami pochodzenia dyskowego, jej podstawowymi atutami są precyzyjne badanie pozwalające dokładnie zlokalizować problem pacjenta, ściśle określone techniki pracy z pacjentem oraz nacisk na edukację zdrowotną pacjenta w celu przeciwdziałania nawrotom incydentów dyskowych.
Dodatkowo fizjoterapeuta wraz z pacjentem opracowuje plan ćwiczeń oraz wypracowuje bezpieczne i zgodne
z prawidłową mechaniką pracy kręgosłupa wykonywanie czynności dnia codziennego, takich jak np. podnoszenie dziecka z łóżeczka, odpowiednie wstawanie z łóżka, podnoszenie ciężarów czy wiązanie obuwia w odpowiedniej pozycji, dzięki którym to umiejętnościom pacjenci zmniejszają ryzyko powrotu bólu w przyszłości.
Jedną z najczęściej stosowanych metod leczenia operacyjnego dyskopatii jest zabieg dyscektomii. Jest to mało inwazyjna procedura operacyjna, polegająca na usunięciu ze światła kanału kręgowego wypadniętych i uciskających na struktury układu nerwowego mas krążka międzykręgowego.
Rehabilitacja domowa z MobileMed to komfort i oszczędność czasu!