Łokieć tenisisty to dość myląca nazwa, bo sugeruje, że problem dotyka miłośników gry na korcie. Prawda jest inna – łokieć tenisisty jest schorzeniem dotyczącym wielu pacjentów, którzy z tenisem nie mają zupełnie nic wspólnego.
„Zapalenie” nadkłykcia bocznego kości ramiennej związane jest najczęściej ze zmianami degeneracyjnymi w ścięgnie mięsni prostowników nadgarstka. Mięśnie te przyczepiają się na nadkłykciu bocznym kości ramiennej. Przekładając definicję medyczną na język zrozumiały dla pacjenta powiemy, że:
łokieć tenisisty związany jest z odczuwanym silnym i długotrwałym bólem po bocznej stronie łokcia, nasilającym się podczas ruchów dłonią. Bolesność może przenosić się wzdłuż przedramienia i promieniować aż do nadgarstka. Uważa się, że jest to dysfunkcja rozwijająca się na skutek powtarzanych i kumulujących się mikrourazów i i przeciążeń.
Głównym ruchem powodującym urazy i przeciążenia przyczepu mięśni prostowników nadgarstka jest powtarzany wielokrotnie wyprost i odwracanie nadgarstka jak np. podczas odbić piłki w tenisie (backhand) – stąd też nazwa schorzenia.
Tenisiści zawodowcy i amatorzy jednak stanowią jedynie ok. 10% populacji osób z rozpoznaniem łokcia tenisisty. A więc jaki to jeszcze ruch w codziennym życiu?
Również mogą prowadzić do rozwinięcia się łokcia tenisisty.
Istnieje pewna grupa czynników ryzyka które mogą krótką droga prowadzić do rozwoju tego schorzenia, należą do nich:
Proces chorobowy dzieli się na trzy etapy – ostry, podostry i przewlekły. Stan ostry leczony jest poprzez względne unieruchomienie, zabiegi oziębiające oraz podawanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych.
Objawy łokcia tenisisty rozwijają się stopniowo. W większości przypadków ból zaczyna się jako łagodny i powoli pogarsza się w ciągu tygodni i miesięcy. Zwykle nie ma szczególnych uszkodzeń wiązanych przez pacjenta z pojawieniem się objawów.
Do typowych oznak i objawów łokcia tenisisty należą:
Warto też zaznaczyć, że oprócz bólu tzw. spoczynkowego, najczęściej pojawia się ból znacznie silniejszy związany z poruszaniem dłonią czy też podnoszeniem i noszeniem różnych przedmiotów w dłoni.
Problem najczęściej dotyka osoby pomiędzy 30 a 50 rokiem życia. Co ciekawe z niewyjaśnionych przyczyn często obejmuje obie kończyny górne.
Okres podostry i przewlekły jest czasem działań fizjoterapeutycznych. Fizykoterapia w tym czasie skierowana jest na zmniejszenie bolesności, przyśpieszeniu regeneracji tkanek oraz powrót funkcji kończyny górnej. Stosuję się całą gamę zabiegów fizykoterapeutycznych od laseroterapapii poprzez elektro- i światłolecznictwo na ultradzwiękach, magnetostymulacji i krioterapii kończąc.
Bardzo dobre efekty lecznicze uzyskuje się u pacjentów po zastosowaniu aplikacji kinesiology tapingu. Aplikacja ma na celu odciążenie nadkłykcia bocznego kości ramiennej, otworzenie przedziału powięziowego a tym samym przywrócenie prawidłowego rozkładu sił mięśni działających na staw łokciowy.
Ważne jest przywrócenie prawidłowego bezbolesnego zakresu ruchu w stawie łokciowym i nadgarstkowym, oraz powrót do maksymalnej siły mięśniowej.
Niezbędne są elementy pracy na tkankach miękkich takich jak ścięgna i brzuśce mięśni prostowników, oraz ćwiczenia czynne, oporowe i sprawności manualnej.
Warto pomyśleć o profilaktyce tego schorzenia – zainwestować w ergonomiczną klawiaturę, rozkładaniu ciężarów (zakupy) w obie ręce, oraz w przypadku rekreacyjnej gry w tenisa – nieforsowaniu nadmiernie stawów łokciowych.
Podsumowują optymistyczny wydaje się fakt, że u 80-90% wszystkich pacjentów obserwuje się spontaniczne wyzdrowienie.