Kontynuujemy dzisiaj temat najczęstszych urazów barku i obręczy barkowej. Dziś również kilka słów o urazach struktur kostnych okolicy barku. Zapraszamy do lektury.
Do złamania obojczyka może dojść np. w skutek niekontrolowanego upadku z wysokości. Złamania możemy podzielić na te z przemieszczeniem odłamów lub bez przemieszczenia. W przypadku złamań z przemieszczeniem odłamów najczęściej w leczeniu stosowane jest unieruchomienie ósemkowe lub szyna odwodząca. W przypadku złamań bez przemieszczenia stosowany jest opatrunek gipsowy Dessaulta. Czas unieruchomienia wynosi zwykle od 3 do 6 tygodni, po tym czasie pacjent powinien poddać się rehabilitacji.
Należy do grupy najczęstszych złamań występujących u osób starszych. Sposób leczenia uzależniony jest od charakteru złamania. Złamania zaklinowane szyjki kości ramiennej jeśli nie występuje przemieszczenie lub jest ono niewielkie leczy się za pomocą opatrunku Dessaulta przez okres ok 3 tygodni, po czym stosuje się zamiast opatrunku temblak.
Natomiast złamania z przemieszczeniem wymagają nastawienia odłamów, często z zespoleniem operacyjnym oraz unieruchomieniem w zależności od mechanizmu złamania z przywiedzeniem lub odwiedzeniem ramienia. Unieruchomienie takie stosuje się na okres ok 4 tygodni.
Duży procent złamań trzonu kości ramiennej wymaga zespolenia operacyjnego lub zastosowania wyciągu szkieletowego. Niestety częstym powikłaniem jest również uszkodzenie nerwu promieniowego. Przy złamaniach niewymagających leczenie operacyjnego zazwyczaj stosowany jest tzw. gips wiszący i unieruchomienie kończyny na okres ok 6 tygodni.
Jest rzadko spotykanym urazem, niemniej jednak jeśli już komuś z nas się przytrafi powinien spodziewać się leczenia operacyjnego, rzadziej unieruchomienia w opatrunku gipsowym.
Może występować jako pełne zwichnięcie lub jedynie nadwichnięcie stawu. Wyróżnia się trzy typy urazu:
typ 1 – zwichnięcie stawu barkowo – obojczykowego z rozerwaniem torebki stawowej oraz naciągnięciem więzadeł.
typ 2 – zwichnięcie stawu barkowo – obojczykowego z rozerwaniem torebki stawowej i uszkodzeniem więzadeł barkowo – obojczykowych
typ 3 – zwichnięcie stawu barkowo – obojczykowego z rozerwaniem torebki stawowej, uszkodzeniem więzadeł barkowo – obojczykowych oraz kruczo – obojczykowych.
W przypadku nadwichnięcia stosowany bywa opatrunek unieruchamiający na czas 6 -8 tygodni, natomiast pełne zwichnięcia wymagają zazwyczaj leczenia operacyjnego, a następnie unieruchomienia w opatrunku Dessaulta przez okres 4-6 tygodni.
Do tego typu uszkodzeń dochodzi najczęściej z przeciążenia tkanek ( np. często powtarzane jednostajne ruchy) i rozwija się ono powoli, całkowite zerwanie ścięgna jest możliwe w wyniku urazu, ale jest zdecydowanie rzadsze niż to rozwijające się w czasie. Całkowite zerwanie ścięgna wymaga leczenia operacyjnego, uszkodzenia częściowe (naderwania) zazwyczaj leczone są zachowawczo w opatrunku unieruchamiającym z ramieniem ułożonym w pozycji odwiedzenia .
Może rozwijać się na podłożu wcześniejszych przeciążeń (zużycia) tkanek miękkich, ale może do niego dojść również w wyniku urazu czy nagłego przeciążenia. Leczenie uzależnione jest od stopnia uszkodzenia, częściowe uszkodzenia leczone są zachowawczo, natomiast uszkodzenia masywne, rozległe, całkowite leczone są operacyjnie.
Masz problemy bólowe ze stawem barkowym? Uległeś wypadkowi lub kontuzji i odczuwasz poważne dolegliwości ze strony barku? Zgłoś się do nas na profesjonalną rehabilitację w Twoim domu. Zapraszamy.
