Zapalenie kaletki maziowej łokciowej leczy się w pierwszej kolejności za pomocą miejscowej punkcji i farmakoterapii. Kolejnym etapem leczenia są zabiegi fizykoterapeutyczne i zabiegi mobilizacji tkanek miękkich otaczających łokieć. Ostateczną formą leczenia, jeśli powyższe nie przyniosą poprawy jest operacja usunięcia kaletki.
Kaletki maziowe to struktury ochraniające miejsca w naszym ciele narażone na przeciążenia lub urazy. Położone są zazwyczaj w miejscach w których kość znajduje się blisko skóry oddzielając te dwie struktury. Mogą znajdować się pomiędzy mięśniem a kością albo mięśniem i ścięgnem. Mają kształt „poduszeczki”. Funkcją kaletek jest po pierwsze ochrona struktur przed urazem czy przeciążeniem, a po drugie polepszenie ślizgu (ruchu) struktur między którymi się znajdują.
Kaletka maziowa łokciowa znajduje się na tylnej powierzchni łokcia. Leży bezpośrednio pod skórą na ścięgnach mięśni prostowników łokcia (na wyrostku łokciowym – najbardziej wystającej części łokcia). Dopóki nie dotknie nas uraz, zapalenie czy inna patologia kaletki najczęściej nawet nie wiemy, że ją mamy. Jest ona strukturą niewyczuwalną, zbudowaną z błony maziowej produkującej płyn.
Kaletka łokciowa jest położona bardzo powierzchownie, co czyni ją wyjątkowo podatną na urazy. Podrażniona kaletka łokciowa (czy to w wyniku urazu, zapalenia czy przeciążenia jej struktur) wypełnia się płynem, jej widoczna a pacjenci często mówią, że wygląda jak jako kurze lub piłeczka na łokciu.
Zapalenia kaletki maziowej łokcia może być pochodzenia bakteryjnego – 1/3 przypadków lub niebakteryjne 2/3 przypadków. Jest to dość powszechna dolegliwość, częściej dotykająca mężczyzn.
Najczęstsze przyczyny zapalenia kaletki łokciowej to upadek z podparciem na łokciu w wyniku którego dochodzi do urazu, stłuczenia łokcia, mikrourazy okolicy łokcia związane z pracą czy spędzaniem czasu wolnego, rany w okolicach łokcia. Chorobom reumatycznym oraz psychoimmunologicznym również często towarzyszy zapalenie kaletki maziowej łokciowej.
Objaw najbardziej charakterystyczny to wspomniany wyżej obrzęk, tkliwość miejscowe (częściej przy zapaleniu bakteryjnym), a w przypadku dużego obrzęku także końcowe ograniczenie zakresu ruchu łokcia.
Pierwszym etapem leczenia zapalenia kaletki maziowej łokcia jest punkcja. Punkcja to zabieg podczas którego ewakuuje się za pomocą strzykawki płyn zgromadzony w kaletce. Zapalenia niezwiązane z bakteriami zazwyczaj skutecznie leczą się już po jednej dwóch punkcjach. Następny krok to ćwiczenia stawu łokciowego i mobilizacja tkanek miękkich wokół niego wykonana przez fizjoterapeutę oraz szeroka gama zabiegów fizykalnych – laseroterapia, pole magnetyczne czy ultraforeza. Pacjent proszony jest o samodzielne schładzanie stawu łokciowego, ograniczenie obciążania stawu oraz noszenie opatrunku uciskowego po punkcjach.
Zapalenia związane z obecnością w płynie bakterii wymagają większej ilości punkcji, a dodatkowo stosowana jest antybiotykoterapia.
Zapalenia kaletki maziowej łokcia po urazach zazwyczaj nie wymagają zabiegu punkcji – płyn zgromadzony w kaletce wchłania się samoczynnie. A ograniczenia ruchomości w łokciu wynikające z uszkodzenia stawu wymagają rehabilitacji.
Jeżeli leczenie zachowawcze nie przynosi zadowalających efektów – płyn w kaletce zbiera się pomimo wykonanych punkcji i innych opisanych wyżej zabiegów ortopeda może zdecydować o chirurgicznym usunięciu zapalonej kaletki łokciowej. Ta odrasta po kilkunastu dniach samoczynnie.
