Strona główna » Blog » Zapalenie ścięgna mięśnia dwugłowego – poradnik
Zapalenie ścięgna mięśnia dwugłowego – poradnik
Zapalenie ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia (bicepsu) jest jedną z najczęstszych przyczyn bólu barku. Dysfunkcja ta często rozwija się u osób które wykonują powtarzające się ruchy ręki ponad głową. Stan zapalny ścięgna mięśnia dwugłowego w okolicy łopatki rozwija się w czasie, a ból zazwyczaj jest większy podczas ruchu ramieniem. Podczas leczenia tej dysfunkcji fizjoterapeuta pracować będzie nad zniwelowaniem stanu zapalnego i modyfikacją sposobu wykonywania aktywności, zarówno codziennych, rekreacyjnych i sportowych.
Czym jest zapalenie ścięgna mięśnia dwugłowego?
Mięsień dwugłowy ramienia składa się z dwóch części: głowy długiej, oraz głowy krótkiej. To właśnie ścięgno głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia najczęściej dotyka stan zapalny. Ścięgno głowy długiej biegnie od kości ramiennej do łopatki przechodząc przez staw ramienny i tworząc część jego torebki stawowej.
Istnieje wiele czynników, które mogą prowadzić do zapalenia ścięgna mięśnia dwugłowego. Należą do nich m. in.:
ruch wymagający wielokrotnych powtórzeń z uniesieniem ramion nad głowę,
słabe mięśnie stożka rotatorów i słabe mięśnie górnej części pleców,
problemy z mechaniką ciała – brak kontroli nad ruchem i współdziałaniem poszczególnych części ciała,
zmiany elastyczności i wytrzymałości mięśni i ścięgien związane z wiekiem.
Zapalenie ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia – jak możesz je odczuwać?
Z dysfunkcją tą związany jest szereg objawów, możesz odczuwać m. in.:
ostry ból w przedniej części ramienia podczas ruchów ponad głowę,
tkliwość i czułość na dotyk/palpację w przedniej części ramienia,
ból ramienia, który może promieniować w kierunku szyi lub w dół ramienia w stronę łokcia,
tępy ból w łopatce, zwłaszcza po aktywności ręki,
osłabienie siły stawu barkowego, zwykle odczuwana dopiero podczas ruchów ręką ponad głowę,
uczucie przeskakiwania lub klikania w przedniej części ramienia podczas ruchu,
ból ramienia podczas różnych czynność, np.: rzutów piłką, wieszania prania, firanek, sięgania na wysokie półki itp.
Zapalenie ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego – diagnostyka
Jak wygląda diagnoza fizjoterapeutyczna tej dolegliwości? Na pierwszej wizycie u fizjoterapeuty zbierze on wywiad dotyczący Twojego stanu zdrowia oraz szczegółowych dolegliwości, które masz obecnie. Przeprowadzi ocenę zakresu ruchu w stawach, testy funkcjonalne oraz oceni czucie, siłę i elastyczność w barku/całej kończynie/szyi.
Przygotuj się, że zbadane zostaną również takie rejony jak: ramię, przedramię i ręka, cała obręcz barkowa, szyja czy ruchy głową. Badanie to jest niezbędne, aby określić czy to któryś z tych elementów rzutuje na ból Twojego barku, czy to problem w barku przenosi się na inne rejony ciała.
Zazwyczaj badania obrazowe takie jak RTG czy MRI nie są niezbędne w celu zdiagnozowania zapalenia ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia. Jednak jeśli Twój fizjoterapeuta podejrzewa, że w barku jest wiele innych problemów, może zalecić Ci konsultację u specjalisty (ortopedy) w celu dalszej diagnostyki obrazowej.
Jak może pomóc Ci fizjoterapeuta?
Kiedy zapalenie ścięgna mięśnia dwugłowego zostało zdiagnozowane Twój fizjoterapeuta opracuje plan terapii, który pomoże Ci pozbyć się bólu i wrócić do dobrej kondycji. Istnieje wiele skutecznych zabiegów fizjoterapeutycznych, które okazują się niezwykle skuteczne w leczeniu tej przypadłości.
Będziecie pracować przede wszystkim nad uzyskaniem bezbolesnego zakresu ruchu, poprawieniem wytrzymałości mięśni nie tylko samego mięśnia dwugłowego, ale też pozostałych dzięki którym bark się porusza.
Terapeuta wykorzysta techniki z zakresu terapii manualnej i masażu, a jeśli będzie taka potrzeba również fizykoterapii. Wszystko po to, aby zniwelować ból, zmniejszyć lub całkowicie wyciszyć stan zapalny, przywrócić niebolesny zakres ruchu. A przede wszystkim umożliwić Ci normalne funkcjonowanie w takim zakresie jakiego oczekujesz, zarówno w codziennych czynnościach jak i rekreacji i sporcie.
Masz problem z bólem w okolicy barku? Być może to zapalenie ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia. Nie czekaj i już dziś skontaktuj się z nami i umów z jednym z naszych fizjoterapeutów. Wygraj z bólem i powróć do normalnego funkcjonowania!
MobileMed.pl +48 544 44 00 00, +48 604 999 555
http://www.mobilemed.pl/kontakt-mobilemed/
Zapalenie ścięgna mięśnia dwugłowego, jak można mu zapobiec?
Oto kilka ogólnych wskazówek, jak zapobiec urazowi ścięgna m. dwugłowego:
jeśli pracujesz lub uprawiasz sport wymagający ruchów ręka nad głową – zawsze kiedy poczujesz dyskomfort lub ból przy tym ruchu reaguj natychmiast i udaj się do swojego fizjoterapeuty,
dbaj o swoją postawę ciała – ramię, szyja i tułów są narażone na przeciążenia i urazy zwłaszcza, kiedy Twoja postawa jest nieprawidłowa,
unikaj jeśli to możliwe podnoszenia ciężkich przedmiotów i przenoszenia ich z daleka od ciała. Jeśli to tylko możliwe zawsze podnosząc ciężkie przedmioty używaj obu rąk,
ćwicz regularnie – zwłaszcza ćwiczenia wzmacniające mięśnie stożka rotatorów,
jeśli pomimo odpoczynku ból lub dyskomfort w barku/ramieniu/łopatce nie ustępują zawsze skonsultuj się z fizjoterapeutą.
Tendinopatia – rzeczy które musisz o niej wiedzieć
Choroba ścięgna, a właściwie włókien budujących ścięgno i miejsca przyczepu tegoż do kości. Niestety wciąż jest wiele rzeczy których medycyna nie wie o tendinopatii. Jednak są pewne prawdy, które powinniście znać jako pacjent borykający się z tym schorzeniem.
Niestety w tendinopati stan ścięgna nie poprawia się wraz z odpoczynkiem – ból może się uspokoić, ale powrót do aktywności jest często bolesny, ponieważ odpoczynek sam w sobie nie zwiększa tolerancji ścięgna na obciążenia.
Chociaż istnieją czynniki biochemiczne i komórki zaangażowane w proces zapalny także w tendinopatii, to najnowsze badania wykazały, że choroba ta nie jest klasyczną reakcją zapalną. Środki przeciwzapalne mogą pomóc, jeśli masz bardzo wysoki poziom bólu, ale nie jest jasne, jaki wpływ mają na komórki i samą patologię.
Tendinopatia może być spowodowana wieloma różnorodnymi czynnikami. Główną przyczyną powodującą ból jest nagła, niekontrolowana aktywność, albo też taka która wymaga od ścięgna dużej aktywności i pracy jak chodzenie, bieganie czy skakanie. Niektóre osoby są predysponowane ze względu na biomechanikę w której pracuje ich układ ruchu – na przykład słabą zdolność mięśniową lub wytrzymałość, lub czynniki środowiskowe na których modyfikację nie mamy wpływu. Należą do nich: wiek, menopauza, podwyższony poziom cholesterolu, zwiększona podatność na ból. Ważne aby pamiętać, że u osób z predyspozycją do rozwoju tendinopatii ból może pojawić się nawet z subtelnymi zmianami w swojej aktywności.
Badania pokazują, że ćwiczenia są najskuteczniejszym sposobem leczenia tendinopatii – ścięgna muszą być obciążane stopniowo, aby mogły rozwinąć większą tolerancję na obciążenia, które dana osoba musi znosić w codziennym życiu. W znacznej większości przypadków (ale nie wszystkich) tendinopatia nie poprawi się bez tego istotnego bodźca obciążenia, który może być dostarczony tylko podczas ćwiczeń.
Modyfikowanie obciążenia jest ważne przy ostrym bólu ścięgien. Często wiąże się to z redukcją (przynajmniej w krótkoterminowym okresie ) obciążenia ścięgien – czyli brakiem ruchu.
Patologia obrazowania NIE równa się bólowi – co więcej, patologia jest powszechna u osób bez bólu. Ponadto, jeśli powiedziano Ci, że masz „poważną patologię”, a nawet „zły obraz”, NIE oznacza to, że nie osiągniesz lepszych rezultatów ani nie uzyskasz gorszego wyniku. Co więcej, wiemy, że nawet w przypadku najlepszej terapii (ćwiczenia, zastrzyki itp.) patologia w większości przypadków nie ulegnie odwróceniu. Dlatego większość zabiegów jest ukierunkowana na poprawę bólu i funkcji, a nie na gojenie tkanek, chociaż wciąż jest to rozważane.
Tendinopatia rzadko poprawia się w dłuższym okresie czasu tylko dzięki biernym zabiegom, takim jak masaż, terapia ultradźwiękowa, zastrzyki, terapia falami uderzeniowymi itd. Ćwiczenia są często istotnym składnikiem, a pasywne terapie są dodatkami. W szczególności należy unikać wielokrotnych iniekcji, ponieważ często wiąże się to z gorszym wynikiem leczenia.
Ćwiczenia muszą być zindywidualizowane. Jest to oparte na indywidualnej lokalizacji bólu i zaburzonych funkcji motorycznych. Należy stopniowo zwiększać obciążenie, aby umożliwić przywrócenie funkcji ale przy jednoczesnym respektowaniu progu bólu.
Tendinopatia niestety reaguje bardzo powoli na ćwiczenia. Musisz mieć cierpliwość, upewnić się, że ćwiczenia są prawidłowe, a najlepiej ćwiczyć pod okiem fizjoterapeuty.Warto też spróbować oprzeć się pokusie akceptowania „skrótów”, takich jak zastrzyki i zabiegi chirurgiczne. Często nie ma drogi na skróty.
Należy pamiętać, że są to zasady ogólne i istnieją przypadki, w których środki wspomagające, w tym zastrzyki i zabiegi chirurgiczne są bardzo odpowiednie w leczeniu tendinopatii.
