Dziś na naszym blogu przybliżymy Państwu temat uszkodzenia łąkotek. Statystycznie jest to jedno z najczęstszych uszkodzeń struktur stawu kolanowego, dające wiele objawów bólowych i uniemożliwiające normalne funkcjonowanie w życiu codziennym i sporcie.
Łąkotki są to struktury zbudowane z tkanki łącznej chrzęstnej, maja one półokrągły, księżycowaty kształt i położone są wewnątrz stawu kolanowego. Po stronie bocznej kolana w szparze stawowej znajduje się łąkotka boczna, po stronie przyśrodkowej łąkotka przyśrodkowa.
Funkcje łąkotek to dostosowanie do siebie powierzchni stawowych uda i piszczeli oraz amortyzowanie wstrząsów podczas chodu.
Łąkotki uszkadzają się najczęściej podczas uprawiania sportu, są to uszkodzenia urazowe. Dochodzi do nich podczas gwałtownego skręcenia stawu kolanowego znajdującego się w zgięciu lub tez wyproście. Uszkodzenia łąkotek są również bardzo często spotykane podczas rozległych, masywnych uszkodzeń więzadeł stawu kolanowego.
Drugi rodzaj uszkodzenia to tzw. uszkodzenie degeneracyjne – często powstające nawet podczas czynności dnia codziennego jak wchodzenie po schodach, wstawanie z klęku, czy podskok. Takim uszkodzeniom ulegają łąkotki wielokrotnie i przez lata poddawane mikrouszkodzeniom. Najczęściej u osób starszych, oraz tych z przewlekłą więzadłową niestabilnością kolana.
Jednym z kryteriów rozpoznania uszkodzenia łąkotek jest występowanie charakterystycznych objawów (patrz poniżej). Kolejnym jest wynik dodatnich testów różnicujących uszkodzenie łąkotek z innymi strukturami kolana. Obrazowym badaniem diagnostycznym jest przede wszystkim USG stawu kolanowego, oraz w celu dokładnego określenia rodzaju uszkodzenia rezonans magnetyczny.
Łąkotka przyśrodkowa uszkadza się znacznie częściej (ok. 5x) niż łąkotka boczna. Związane jest to z jej ściślejszym połączeniem z innymi strukturami stawu kolanowego (np. torebką stawową) co w konsekwencji zmniejsza znacznie możliwość jej przesuwania się podczas gwałtownych ruchów kolana.
ból na wysokości szpary stawowej po stronie bocznej lub przyśrodkowej
ból nasilający się podczas wysiłku, długiego chodzenia
zablokowanie ruchomości kolana
trzaski i przeskakiwania w stawie
obrzęk w okolicy stawu kolanowego
uciekanie kolana
Niestety bardzo rzadko spotykane są samoistne naprawy uszkodzonej łąkotki. I dzieje się tak tylko w przypadku uszkodzenia niewielkiego stopnia, zlokalizowanych na wewnętrznej części łąkotki (jest ona ukrwiona i ma zdolność do regeneracji).
W uszkodzeniach niewielkiego stopnia, zlokalizowanych na wewnętrznej stronie łąkotki może być zastosowane leczenia zachowawcze, polegające na odpoczynku, unieruchomieniu oraz zastosowaniu zabiegów fizykalnych sprzyjających regeneracji tkanek.
Przy urazach masywniejszych, zlokalizowanych w zewnętrznej części łąkotki (nieukrwionej) występujących znacznie częściej, leczeniem z wyboru jest zabieg artroskopii stawu kolanowego połączony z oczyszczeniem, zszyciem lub usunięciem uszkodzonego fragmentu łąkotki.
Podsumowując chirurg ma do dyspozycji następujące metody leczenia:
Polega ona na wszczepieniu w miejsce wyciętego fragmentu łąkotki przeszczepu (np. kolagenowego) mającego zastąpić uszkodzony fragment struktury. Niestety grupa pacjentów u których możliwy do wykonania jest przeszczep łąkotki jest ograniczona.
Jest to metoda stosunkowo nowa, stosowana coraz częściej przez wiele klinik ortopedycznych, niestety nie ma jeszcze długofalowych badań potwierdzających uzyskane na początku leczenia dobre efekty terapii.
Po zabiegu usunięcia uszkodzonego fragmentu łąkotki najczęściej do aktywności wraca się po ok. 2-4 tygodniach.
Po zabiegu zszycia kolano zostaje unieruchomione na 3-4 tygodnie. Przez pierwsze dwa tygodnie nie jest zalecane obciążanie operowanej kończyny. Do aktywności sportowej można powrócić dopiero po ok. 4 miesiącach od zabiegu. Przysiady pacjent może wykonywać pod koniec 3 miesiąca od operacji.
Rehabilitacja po artroskopii stawu kolanowego i leczeniu łąkotki powinna rozpocząć się jak najszybciej. Zapobiegnie to powstaniu zrostów wewnątrzstawowych, poprawi zakres ruchomości kończyny oraz wzmocni siłę mięśniową.
Należy ćwiczyć czucie głębokie stawu kolanowego oraz jego stabilizację.
Do ćwiczeń wykorzystywane są takie przyrządy jak piłki, taśmy elastyczne, bieżnia, dyski sensomotoryczne, równoważnie.
Fizykoterapia stosowana po artroskopii ma za zadanie zmniejszenie bólu i obrzęku stawu, stosuje się impulsowe pole magnetyczne, ultradźwięki, laseroterapie, krioterapię.
Aby zlikwidować obrzęk można zastosować aplikacje kinesiology tapingu.
Nie powinno się podejmować znacznych wysiłków i ćwiczyć ze znacznie ocieplonym, bolącym stawem. Taki stan może oznaczać infekcję stawu. Ponadto jeśli rehabilitacja nie przynosi poprawy ruchomości kolana, pacjent ciągle odczuwa ból, a noga jest obrzęknięta i ucieplona konieczna może okazać się ponowna artroskopia.
Problemy bólowe stawu kolanowego nie pozwalają Ci swobodnie funkcjonować? Nie możesz w pełni uczestniczyć w życiu rodzinnym i towarzyskim ze względu na ból kolana? Nie czekaj już dziś umów się na wizytę z jednym z naszych fizjoterapeutów. Odzyskaj komfort pracy i przyjemność ze spędzania czasu wolnego tak jak lubisz i bez ograniczeń – MobileMed formularz kontaktowy
